Zaman Dedikleri
“Zaman su gibi akıp gidiyor derler, halbuki zaman değil, biz geçip gidiyoruz.”
Weber
Bir ömür kadar, göz açıp kapayıncaya, saniye kadar zaman.
Her şeye yetebilecek mi, yoksa biz mi yetmeliyiz zamana?
Biz mi büyütüp geliştirmeliyiz kendimizi zamanla, yoksa zaman mı olgunlaştırmalı bizi?
Gerçekler. Düşündüğünüzde neye yetiyor ki zaman, hangi birimize yetişebiliyor ki saniyeler? Her şeyi hızlı yaşamaktan yorulmuş insanlarız. Kendimizi zamanı kullanmaya adamış; fakat beceriksizlikle sonuçlana işlerin yapımcısıyız.
Ne zaman bir işi fazlası olmadan yaptık? Ya da eksiğini tamamlayıp bıraktık? Hangi birimize zaman merhametli?
Uygun kullandığında her şeyin olur zaman. Ömrün, geleceğin, geçmişin, şimdin, öncekin. Her işini pişman olmadan bitirirsin, geriye dönüp bakamazsın. Lakin bazen öyle acıdır ki zaman, ona nasıl davranırsan aynısını öder. “Ne ekersen onu biçersin.” Bu kadar.
Kullandıktan sonra çöpe atabileceğin bir kağıt parçası değildir, gün gelir yine karşına çıkar. Bazen engel olur sana, yetmek bilmez. Bazense kum taneleri kadar çoktur, bitmek bilmez. Bilirsiniz, biliriz, “görecelidir”.
“Ey insan, zaman sensin, sen iyi olursan zaman da iyidir, eğer sen kötü isen zaman da kötüdür.”
Hz. Muaviye (r.a)
N. Afranur KANIBOL Ankara/Mart/2013