Dostum karanlığı öğren.Gün veda ederken güneşe, karanlık seninledir, sen yalnız kaldığında zamanlarda da aslında karanlık hep seninle gibidir. Bu yüzden öğren karanlığı, geceyi, gecedeki karanlığı. Karanlık sana tüm gün boyunca nefsinin esiri olduktan sonra gelir. Gündüzün sakladığı kusurları ortaya çıkarır bazen .
Gözlerin karanlıktan kör oldu mu, gönlünden yol açar sana. Ama bu yol bambaşka bir yol. Çünkü bu yol karanlığın yolu dostum. Daha önce hiç bir yolculukta böyle hissetmemiştin. Bu yol nereye gidiyor acaba ? Peki ama uzun mu kısa mi ? Hayır dostum. Artık bunları düşünmemelisin. Sadece karanlık yolda ilerlemelisin. Gerçek aydınlığa ulaşana kadar.
Bunca zaman karanlık seninleydi.Sana yardım etti. Seni korudu. Peki ama niye yaptı bunları karanlık ? Çünkü seni sonsuz aydınlığa ulaştırmaya çalışıyor.Uyan artık karanlığa sığınırken daldığın sonsuz uykundan!
Karanlık senin bilmediğin bazı şeyleri biliyor dostum. Burada hiçbir şey kalıcı değil. Zamanı geldiğinde karanlık yerini aydınlığa bırakması gerektiğini biliyor. Güneş doğarken yavaş yavaş çürüyeceğini çok iyi biliyor. Artık öğrenme sırası sana geldi. Karanlığın zamanı ise azalıyor.
Gün doğmadan sonsuz aydınlığa ulasmalisin dostum.
İşte o zaman karanlığı anlıyacaksın.
Dostum…dünya…çok… karanlık…
Edibe Sena ELMAS Şubat/2015 ANKARA