Biz insanların hiç bitmeyen, tükenmeyen gururu vardır. Her anımız gururlarla dolu. Eğer böyle olursak “ sanki büyümüş gibi oluruz kendimizce” ne kadar saçma değil mi? kendimizi büyütmek için gururumuzu kullanıyoruz .Davranışlarımız ile değil de gururumuzla büyüyoruz veya büyütüyoruz.Arkadaşımızla kavga ediyoruz. İlk önce gelip onun bizden özür dilemesini bekliyoruz. Ne kadar adaletsiz!
Belki kendimize çok haklıyız ama karşındaki kişide kendine göre haklı bizim yanlışımız karşıdakini anlayamamak en büyük hastalığımız belki de ama bu hastalığın tedavisini bulamıyoruz. Yanlışı bulamadıkça daha da batıyoruz. Gururumuz her yerimizi sarmış vaziyette biz kurtulmak yerine daha da derine giriyoruz. Gurur, bizlere kibri de getiriyor. Hem kendimizi hem de karşımızdakini üzüyoruz,yıkıyoruz.Herkese zulm ediyoruz gururumuza yenildikçe.
Bizim hakkımız var mı insanları üzmeye, hayal kırıklığı için de bırakmaya? Bence yok!!! kendimize de karşımızdakini de hayal kırıklığı içinde bıraktıkça , gururumuza yenildikçe kendimizi de karşımızdakini de tüketiyor. Bence bunu yapmaya hakkımız yok.
Hamide KANDEMİR Şubat/2016 ANKARA