Anne ve baba olmak… Belki insanlara çok kolay gelebilir. Fakat dünyanın en zor mesleklerinden ikisidir. Çocuğu yetiştirmek, topluma kazandırmak, ona hayatı öğretmek ve aile yapısını oluşturmak. Anneye de babaya da pek çok görev düşer. En basit bir olayda bile nasıl davranılması gerektiğini çok iyi bilmelidirler. Çünkü ailesi çocuğa nasıl davranıyorsa, o da ilerleyen dönemlerde çevresindekilere, kendi çocuklarına o şekilde davranır.
Bazı insanlar, bilmediklerinden veya öğrenmediklerinden (bilmemek ayıp değildir.) çocuk yetiştirmeyi oyuncak sanıyorlar. İstedikleri gibi davranıp, hayata bir birey hazırladıklarını unutuyorlar. Sonra şu olaylar yaşanıyor; baba kendisi sigara içiyor fakat ilerde çocuğu sigara içince onu sorguluyor. Çocuğa neden içtiğini sorsa belki ondan gördüğünü söyleyecektir. Bir de anne ve babalar her gün işinin tüm stresini, o gün yaşadığı yorgunlukları ailesine yansıtıyor. Bu da yetmezmiş gibi her gün kavga ederek, çocuğu, onun hislerini düşünmeden sonunda boşanıyorlar. Aslında boşanmaları daha iyi bir açıdan. Fakat ilerde çocuk da, mutlu ve güçlü bir aile yapısı görmediği için düzgün bir yuva kuramıyor. Bu böyle sürüp gittikçe cinayetler, mutsuz evlilikler, kötü alışkanlıklar artıyor. Evet, cinayetler de artıyor. Yakın günlerde yaşadığımız bir olaydan söz edeyim. Ülkemizde, bir şahıs(!) küçücük bir bebeğe tecavüz edip öldürerek, çöplüğe atıyor. Hiçbir şey olmamış gibi yemeğini yiyor, evdeki kanıtları temizliyor bir de Müge Anlı’ ya çıkıp masumiyetini(!) açıklıyor. Tabii, bu insanın cani olduğundan şüphe yok. Fakat adamın bir ifadesi kan donduruyor. ‘’Babam beni çocukken hep döver, işkence ederdi. Hayatı bana zindan etti.’’ Diyor. Belki bu bahane olamaz diye düşünüyor olabilirsiniz. Tabi ki bahane olamaz fakat sebep olabilir. O adam ve babası bilerek veya bilmeyerek korkunç bir şeye sebep oluyorlar.
Basit olduğunu düşündüğümüz şeyler tahmin edemeyeceğimiz kadar kötü sonuçlar doğurabilir. Geleceği ve çevremizdeki insanları düşünerek hareket etmeliyiz. Bencillik yapmadan; gerçek anne, baba, kardeş olmayı öğrenmeliyiz ki bazı şeyler değişsin.
Ceren HALTAŞ Kasım/2016 ANKARA